Het JLD-Klapanker wordt samen met de trekstang in het binnentalud middels een drijfstang onder een hoek op diepte in het pleistocene zand of in de voldoende vaste zandlaag aangebracht. De trekstang en het klapanker zorgen voor de verankering van het systeem in een vaste zandlaag en dat de trekkracht naar de ondergrond kan worden overgebracht.

Over de trekstang wordt het LDE-element geschoven, deze kan krachten vanuit het actieve deel van het bezwijkvlak opnemen. Dit betreft dwarskrachten (deuvelwerking) en schuifkrachten (nagelwerking).
Een deel van de kracht van het afschuifvlak wordt overgebracht naar de trekstang en daarmee naar het klapanker en naar de, aan het maaiveld geplaatste, kopplaat (LDP). Zo kan het actieve deel van het bezwijkvlak ‘aan de kopplaat gaan hangen’.

Door deze werking en de voorspanning die in het geheel wordt meegegeven is de JLD-Dijkstabilisator een systeem dat continu in werking is en de dijk binnen de gewenste veiligheidsnorm zal houden. Door het actie -> reactie principe zal dit systeem door de eigen natuurlijke werking van de dijk de benodigde reactiekracht genereren.